De nu 22-jarige Britse muzikante Jade Bird in een muzikaal hokje plaatsen is erg moeilijk. In het begin van haar nog jonge carrière, zou het volgens de marketing machine om ‘americana’ gaan, maar die term slaat de bal toch wel wat mis. De jonge singer-songwriter manoeuvreert zicht door meerdere genres, rock en pop als hoofdmoot maar ook blues, folk en country beïnvloeden haar muziek. In 2017, pas afgestudeerd, ging ze op tour in de States met de Amerikaanse country artiest Brent Cobb. Dat leverde haar wel wat naambekendheid op en enkele lucratieve optredens als openingsact voor andere artiesten. Haar eerste single ‘Lottery’ deed het in de States dan ook niet slecht en belandde op de eerste plaats van de ‘Adult Alternative Songs’. In eigen land werd ze beschreven als één van de grote beloftevolle talenten.

Haar debuut EP “Something American” (2017) werd opgenomen in New York en geproducet door Felice Simone (Felice Brothers, The Lumineers) en David Baron en levert een mooi visitekaartje af van haar muzikale kunnen. Verleden jaar bracht ze dan haar langverwachte debuutalbum uit “Jade Bird” (2019), een album dat zeker niet teleurstelde. Variërend van stevige rocksongs met meezingbare refreinen tot gevoelige piano ballades in een sobere productie van het duo Felice/Baron, met natuurlijk Bird’s betoverende stem in de hoofdrol. Optreden doet ze veel en graag, eind 2016 stond ze voor de eerste keer in België op de planken in dezelfde Botanique waar ze vandaag haar vijfde Belgische optreden geeft, ditmaal voor een zo goed als uitverkochte Rotonde.

Vergezeld van drie begeleidingsmuzikanten betreedt ze stipt om 9 uur met een stralende glimlach het podium. Nog steeds spelend op dezelfde hagelwitte akoestische gitaar start ze met “Ruins” openingsnummer van het nieuwe album. Wat meteen opvalt is hoe moeiteloos ze met haar krachtige stem toonvast zingt. Een sterk openingsnummer en aan sterke nummers ontbreekt het haar niet, “Side Effects” is nog zo’n juweeltje, heerlijk opbouwend met een leuk refrein. Live klinken de nummers als “Uh, uh” en “Good At It” nog een stuk steviger, haar stem heeft trouwens ook een fijn ruig randje dat perfect past bij deze nummers.

De gitaren worden even opgeborgen om de nieuwe single “My Motto” te spelen. Blijkbaar is Jade Bird al bezig met de opvolger van haar debuutalbum want ze heeft een nieuw nummer voor ons in petto “Prototype” een folknummer waarbij zelfs de mondharmonica wordt bovengehaald. Het erg populaire “What Am I Here For” speelt ze solo waarna haar gitarist haar begeleid voor weer een nieuw nummer “Golden”. Wat opvalt is hoe kort de nummers wel zijn, een goede drie minuten, langer duren ze niet. Een voordeel is dat de setlist snel varieert en de nummers ‘catchy’ zijn nadelig is echter dat haar songkeuze nog niet zo uitgebreid is. Een paar covers brengen soelaas, Blondie’s “Call Me” wordt met een jeugdig temperament gezongen waar Debbie Harry jaloers op mag zijn. “Black Star” van Radiohead zingt ze in duet met haar gitarist, de Rotonde verstilt voor deze beklijvende uitvoering van het nummer. Het tempo wordt de hoogte in gejaagd met haar bekendste nummer “Lottery” en met het door country beïnvloede “Going Gone” is de sfeer in de zaal optimaal. Helaas na amper vijftig minuten waarbij ze zeventien nummers speelde verlaat de jonge Britse al het podium. Snel staat ze weer op de planken om het vrolijke “Love Has All Been Done Before” te spelen, waarna de sympathieke, Jade Bird het voor bekeken houdt. Een korte krachtige set van een jonge dame die nog in het begin staat van een hopelijk succesvolle carrière, we kijken alvast uit naar haar tweede album.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers